Cykl poradników?

Wpadłam na pomysł, żeby napisać kilku częściowy poradnik dla początkujących z pro Aną. Gdy ja zaczynałam,  szukałam informacji na ten temat. Wszystko było porozwalane po różnych stronach, często napisane bez ładu i składu. Po trzech latach mam też jakieś doświadczenie, więc złożę to w jakąś logiczną całość. W zasadzie to waham się nad tym bo większość takich pomocnych informacji jest na ukrytych forach, a tutaj będzie dostępna dla wszystkich. Jak myślicie pisać czy nie?

W środę miałam bulimiczny atak, pierwszy raz o takiej skali. Wpychałam w siebie wszytko co było w kuchni (nektarynki, makaron z serem, pizzę, ciasto, czekoladę). Zwymiotowałam tyle ile mogłam, a później wypiłam senes. Nie jestem zła na siebie, bo teraz wiem dlaczego to zrobiłam. Przed tym chorym obżarstwem zostałam zwyzywana przez ojca. Myślałam że już nauczyłam się to ignorować.

Można jednocześnie być bulimiczką i anorektyczką? Wiem, że istnieje coś takiego jak anoreksja bulimiczna, ale myślałam że polega na jedzeniu małej ilości jedzenia i wymiotowaniu go/przeczyszczaniu się z powodu wyrzutów sumienia.

Dużo  osób powiedziało mi ostatnio,  że jestem za chuda. Nie wyobrażacie sobie jak mnie to zmotywowało. "Przytyj trochę" "Odchudzaj się dalej, a znikniesz". Kilka słów, a jak cholernie pomaga. Od września bilanse będą dokładne, wracam późno, więc od obiadu się jakoś wymigam. W szkole będę jadła mało, albo wcale. Na burczenie w brzuchu pomogą gumy. Przy mojej najpiękniejszej wadze (46/48kg) tak robiłam i szybko chudłam. Kupiłam sobie tabletki na bazie octu jabłkowego, nie wierzę że coś pomogą, ale z ciekawości je wypróbuję.

Dziś głodówka. Robię ją co najmniej raz w tygodniu, w ciągu roku szkolnego będzie to chyba sobota. Lubię czuć to przyjemne ssanie w żołądku.

Taylor Momsen - piękna, chuda. I jak tu takiej nie zazdrościć?